Δωρικού ρυθμού μετά... τρούλου. Ή: Καθώς θα χτυπάει το πρώτο κουδούνι...

ΚΑΘΩΣ ΘΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ…
ΚΑΙ ΘΑ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΜΟΥΔΙΑΣΜΕΝΟΙ ΟΣΟ ΠΟΤΕ…
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΒΑΛΛΟΝΤΑΙ…

[…] Τί δυνάμεις ἀπομένουν, ἄραγε, στὸν Ἑλληνισμό, γιὰ νὰ ἀποπειραθοῦν τὴν ἀναβίωση καὶ ἐπιβίωσή του; Θὰ φανεῖ κοινότοπο, ὡστόσο μὲ τὴν εἰς ἄτοπον ἀπαγωγὴ θὰ καταλήξουμε στὶς τελευταῖες ἐφεδρεῖες τοῦ πνευματικοῦ κόσμου μας! Θὰ ἀποφύγω μεγαλοστομίες, τοῦ τύπου «ἡ Ἐπιστήμη, ἡ Διανόηση, ἡ Τέχνη ἀποτελοῦν τὰ σωσίβιά μας καὶ σήμερα ὅπως ἀνέκαθεν». Θὰ ξεχωρίσω, ὅμως, ἀρκετοὺς μεμονωμένους ἐπιστήμονές μας, ποὺ διαπρέπουν σὲ ὅλο τὸν κόσμο· ἀρκετοὺς ἐργάτες τοῦ πνεύματος καὶ τῆς τέχνης, ποὺ κερδίζουν ἐπάξια διακρίσεις ἐντὸς  καὶ ἐκτὸς τῶν τειχῶν· ἀρκετοὺς ἐκπαιδευτικούς μας, ποὺ ξεπερνοῦν τὴ μιζέρια τῶν γραφειοκρατῶν καὶ τὴ μονοπώληση τῆς κουλτούρας καὶ τῆς διαπαιδαγώγησης ἀπὸ μηχανισμοὺς ἀλλότριους, γιὰ νὰ ποτίσουν τὴν καλλιέργεια τῶν Ἑλλήνων· ἀρκετούς, τέλος, κληρικούς, ποὺ ἐν μέσω πολλῶν «ληστῶν» ἀγωνίζονται ἀκόμη στὰ «κρυφὰ σχολειὰ» τῶν ἑλληνορθόδοξων ἀξιῶν!

    Μέσα σ’ ἕνα διεθνὲς τοπίο «New Age» καὶ «New Deal», μὲ ὅσα αὐτὰ συνεπάγονται γιὰ τὰ ἤθη, γιὰ τὶς ἰδέες, γιὰ τὸν λόγο, γιὰ τὴν πίστη, γιὰ τὴ σωματικὴ καὶ κυρίως  τὴν ψυχικὴ ὑγεία ὅλων ὅσοι – ἑκόντες ἄκοντες – ἀναστρεφόμαστε, δοκιμάζουμε ἢ συμμετέχουμε στὴν κυρίαρχη κουλτούρα, μέσα σ’ ἕνα τέτοιο τοπίο, κάμποσοι ἱεραπόστολοι τῆς ἑλληνικότητας δίνουν καὶ κερδίζουν καὶ σήμερα μάχες! Στηρίζουν καὶ προωθοῦν τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα καὶ τὶς ἑλληνικὲς σπουδὲς σὲ πανεπιστήμια καὶ ἰνστιτοῦτα ὅλης τῆς ὑφηλίου. Πρωτοστατοῦν στὴ συμμαχία γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν γλυπτῶν τοῦ Παρθενώνα. Ὑπομιμνήσκουν σὲ ἐπιλήσμονες τὰ ποικίλα «χρέη» τους πρὸς τὸν Ἑλληνισμό. Διανοίγουν στὰ ντουβάρια τῶν ναῶν, τῶν σχολείων, τῶν πολιτιστικῶν κέντρων τοὺς μυστικοὺς –ἐκεῖ καταντήσαμε!– ἀεραγωγούς, γιὰ ν’ ἀναπνέει ἡ Ἑλλάδα! Καὶ βέβαια, ἀναφερόμαστε καὶ τιμοῦμε τοὺς φωτισμένους, δηλαδὴ τοὺς παιδαγωγούς, ὄχι τοὺς τυφλούς, τοὺς κεκράκτες τοῦ ἐθνικοῦ πνεύματος.
    Μὲ τὴ συστράτευση καὶ ἀναρίθμητων γνήσιων Φιλελλήνων μεταξὺ τῶν πνευματικῶν κύκλων ὅλου τοῦ κόσμου, ὁ σφυγμὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἔχει πολλὲς ἐλπίδες νὰ ξαναχτυπήσει σὲ ρυθμό. Ἂς ποῦμε, σὲ δωρικὸ ρυθμό μετά... τρούλου. Ἔτσι, γιὰ τὴ σύνθεση! Γιατί, τελευταῖα, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ξενομανεῖς, ἐκτὸς ἀπ’ τοὺς Ἐφιάλτες καὶ ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀναίσθητους συμπατριῶτες μας, ἀνεφύησαν καὶ οἱ μαχητὲς τῆς διελκυστίνδας, ποὺ ἐκφράζουν «γνησιότερα» τὸν Ἑλληνισμό. Ἀντὶ νὰ συμπράξουν γιὰ τὴν ἀναβίωσή του, ἀναβίωσαν ἔριδες καὶ ἰδεολογήματα τοῦ μακρινοῦ παρελθόντος, μοιρασμένοι σὲ λάτρεις τῆς πρὸ Χριστοῦ Ἑλλάδας καὶ σὲ φανατικούς τῆς Ὀρθόδοξης μετὰ Χριστόν. Οὐδείς, ὡστόσο, ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ καταφέρει μιὰ τέτοια τσεκουριὰ στὴν ἀδιάλειπτη πορεία τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐπὶ χιλιάδες χρόνια, εἴτε μὲ Δία καὶ Πότνια Κυρία εἴτε μὲ Χριστὸ καὶ Παναγία. Στὸ κάτω-κάτω, «νεκροθάπτες» τοῦ Ἑλληνισμοῦ περίσσευαν πάντοτε. Ἀναγεννητὲς χρειαζόμαστε!

 (Από το βιβλίο μου «ΣΕ Δ΄ ΠΡΟΣΩΠΟ», Αθήνα 2013)

Η αρμονική συνύπαρξη 10 και πλέον αιώνων στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας ενός κλασικού μνημείου στο βάθος, του Ηφαιστείου (γνωστού ως Θησείου), και του ναού της μεσοβυζαντινής περιόδου των Αγίων Αποστόλων του Σολάκη αποτελεί τη σιωπηρή δήλωση των προγόνων μας  ότι Η ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΑΙΑ, ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ ΚΑΙ ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΗ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ! Α Δ Ι Α Λ Ε Ι Π Τ Η !
Έτσι κι αλλιώς, το έχουν βροντοφωνάξει ο  Γεώργιος Πλήθων, ο Μακρυγιάννης, ο Κολοκοτρώνης και τόσοι άλλοι! ΑΣ ΜΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΠΟΥ!

 ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΝΗΜΕΙΟ