30 Δεκεμβρίου 2011

Σ' αυτό που γεννιέται δείξε στοργή!

 Με αυτές τις εικόνες από την καστροπολιτεία του Μυστρά,
από το Δεσποτάτο του Μορέως, υποδέχομαι το νέο έτος.
Και επιθυμώ να στείλω σε όλους σας, φίλες και φίλοι,
δυο απλά αλλά τονωτικά μηνύματα:


ΧΡΟΝΟΣ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ

Ούτε στους Μάγιας τον χαρίζω
ούτε στις "Αγορές".
Τον νέο χρόνο καλωσορίζω
με πίστη, ελπίδες και χαρές!




ΣΤΑΣΟΥ Η ΜΟΙΡΑ

Σ' αυτό που γεννιέται δείξε στοργή.
Νιώσε η μαία για ολάκερη γη.
Κρύψ' το από καύσωνα κι από χιονιά.
Στάσου η Μοίρα στη νέα χρονιά!

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!
*

22 Δεκεμβρίου 2011

Ας μην ξεχνάμε και το "κοριτσάκι με τα σπίρτα"...


Ας μην ξεχνάμε, φίλες και φίλοι, ειδικά τέτοιες μέρες και το "κοριτσάκι με τα σπίρτα".
Δεν ζει και πολύ μακριά μας... Ούτε στα παραμύθια...
*
Για παράδειγμα, ας μπούμε στην ιστοσελίδα
των Παιδικών Χωριών SOS 

21 Δεκεμβρίου 2011

Ο ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ...

"Γιορτές"... γιορτινές!!!
ήτοι με Υγεία, Φώτιση, Ευλογία!

Με μια φωτογραφία μου από την οδό Αιόλου
και


11 Δεκεμβρίου 2011

44 διδάγματα της ζωής!

 Το παρακάτω κείμενο μου το έστειλε η καλή μου φίλη Ελενέστερ Παπαδοπούλου, μου άρεσε και στα περισσότερα συμφώνησα! Γράφτηκε από μια κυρία 90 ετών σήμερα, τη Regina Brett, πρώην δημοσιογράφο στο Κλίβελαντ του Οχάιο.  "Για να γιορτάσω τα γενέθλιά μου, έγραψα κάποτε στη στήλη μου στην εφημερίδα, τα 44 πράγματα που μου έμαθε η ζωή. Ήταν το πιο... πετυχημένο άρθρο που έγραψα ποτέ":


 1. H ζωή δεν είναι δίκαιη, αλλά ακόμα κι έτσι είν' ωραία.
 2. Όταν αμφιβάλλεις για κάτι, απλώς κάνε το επόμενο μικρό βήμα.
 3. H ζωή είναι πολύ μικρή για να χάνεις χρόνο μισώντας τον οποιονδήποτε.
 4. Αν αρρωστήσεις, δε θα σε κοιτάξει η δουλειά σου. Θα σε κοιτάξουν οι φίλοι και η οικογένειά σου. Μη χάνεσαι.
 5. Πλήρωνε τις πιστωτικές σου κάθε μήνα.
 6. Δε χρειάζεται να κερδίζεις σε κάθε διαφωνία. Συμφώνησε με το να διαφωνείς.
 7. Κλάψε παρέα με κάποιον. Είναι πιο εύκολο να συνέλθεις απ' ό,τι αν κλαις μόνος.
 8. Δεν πειράζει να θυμώνεις με τον Θεό. Το αντέχει.
 9. Βάζε στην άκρη για τη σύνταξή σου από τον πρώτο σου μισθό.
 10. Απέναντι στη σοκολάτα κάθε αντίσταση είναι μάταιη.
 11. Συμφιλιώσου με το παρελθόν σου, για να μην καταστρέφει το παρόν σου.
 12. Δεν πειράζει αν σε δουν τα παιδιά σου να κλαις. Άσ' τα να το κάνουν.
 13. Μη συγκρίνεις τη ζωή σου με των άλλων. Δεν έχεις ιδέα τι νόημα μπορεί να έχει το δικό τους το ταξίδι.
 14. Αν μια σχέση πρέπει να κρατιέται μυστική, τότε δεν πρέπει να την κρατάς εσύ.
 15. Τα πάντα μπορεί να αλλάξουν μ' ένα ανοιγοκλείσιμο των ματιών. Αλλά μην ανησυχείς. Ο Θεός δεν τρεμοπαίζει τα βλέφαρά του.
 16. Πάρε μια βαθιά ανάσα. Ηρεμεί το μυαλό.
 17. Ξεφορτώσου ό,τι δεν είναι χρήσιμο, όμορφο ή γεμάτο χαρά.
 18. Ό,τι δε σε σκοτώνει πράγματι σε κάνει δυνατότερο.
 19. Ποτέ δεν είναι αργά για να έχεις μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία. Αλλά τη δεύτερη φορά εξαρτάται από σένα.
 20. Όταν είναι να κυνηγήσεις αυτά που αγαπάς στη ζωή, μη δεχτείς ποτέ το όχι.

 21. Άναψε τα κεριά, στρώσε τα καλά σεντόνια, φόρεσε τα ακριβά εσώρουχα. Μην τα φυλάς για ειδικές περιπτώσεις. Κάθε μέρα είναι ειδική περίπτωση.
 22. Προετοιμάσου για όλα. Και μετά ακολούθησε το ρεύμα.
 23. Γίνε εκκεντρικός τώρα. Μην περιμένεις να πάρεις σύνταξη για να φορέσεις μοβ χρώμα!
 24. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για την ευτυχία σου παρά μόνο εσύ.
 25. Σε κάθε αποκαλούμενη "καταστροφή" σκέψου: "Σε 5 χρόνια, αυτό θα έχει καμία σημασία;".
 26. Πάντα να επιλέγεις τη ζωή.
 27. Συγχώρησε σε όλους τα πάντα.
 28. Το τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα δεν είναι δική σου δουλειά.
 29. Ο χρόνος θεραπεύει σχεδόν τα πάντα. Δώσε χρόνο στο χρόνο.
 30. Όσο καλή ή κακή κι αν είναι μια κατάσταση, θα αλλάξει.
 31. Μην παίρνεις τον εαυτό σου τόσο στα σοβαρά. Κανείς άλλος δεν το κάνει.
 32. Πίστευε στα θαύματα.
 33. Ο Θεός σ' αγαπάει επειδή είσαι αυτός που είσαι, όχι για κάτι που έκανες ή δεν έκανες.
 34. Μην παρακολουθείς τη ζωή. Βγες μπροστά και εκμεταλλεύσου την πλήρως τώρα.
 35. Το να γερνάς είναι καλύτερο από την εναλλακτική λύση: να πεθαίνεις νέος.
 36. Τα παιδιά σου θα ζήσουν μόνο μία παιδική ζωή.
 37. Το μόνο που έχει σημασία τελικά είναι ότι αγάπησες.
 38. Βγες έξω κάθε μέρα. Τα θαύματα παραμονεύουν παντού.
 39. Αν όλοι ρίχναμε τα προβλήματά μας σε ένα σωρό δίπλα δίπλα, θα αρπάζαμε τα δικά μας πίσω.
 40. Η ζήλια είναι χάσιμο χρόνου. Έχεις ήδη όλα όσα χρειάζεσαι.
 41. Τα καλύτερα έπονται.
 42. Ό,τι διάθεση και να έχεις, σήκω, ντύσου και πήγαινε εκεί που έχεις να πας.
 43. Ένδωσε.
 44. Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με κορδέλα, δεν παύει όμως να είναι δώρο.

με την παιδική χορωδία του Σπύρου Λάμπρου
και πολλές ευχές για τη γιορτή του!


4 Δεκεμβρίου 2011

Νέο cd της Νεκταρίας Καραντζή

Νέα της δισκογραφική δουλειά παρουσιάζει η καλή μου φίλη Νεκταρία και ο ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ με χαρά την παρουσιάζει και της εύχεται "καλοτάξιδη"!

Νέο CD της ΝΕΚΤΑΡΙΑΣ ΚΑΡΑΝΤΖΗ με παραδοσιακά τραγούδια από όλη την Ελλάδα, σε διασκευές και ενορχήστρωση ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΖΟΥΛΛΗ.
Συμμετέχουν: ΧΡΟΝΗΣ ΑΗΔΟΝΙΔΗΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΖΟΥΛΛΗΣ


Η ΝΕΚΤΑΡΙΑ ΚΑΡΑΝΤΖΗ είναι μια ερμηνεύτρια της σύγχρονης γενιάς, που έχει όμως ήδη μία μακρά θητεία στον χώρο της βυζαντινής και της δημοτικής μουσικής παράδοσης. Ο κόσμος της Βυζαντινής Μουσικής την γνώρισε, ήδη από παιδί, κυρίως μέσω ηχογραφήσεων με τον Γέροντα Πορφύριο τον καυσοκαλυβίτη, ενώ στον κόσμο της Παράδοσης τη μύησε, τη σύστησε και την ανέδειξε ο κορυφαίος δάσκαλος και ερμηνευτής της παράδοσης, Χρόνης Αηδονίδης , στον οποίο μαθητεύει από το 2003 και αποτελεί μόνιμη συνεργάτιδά του τα τελευταία χρόνια, σε συναυλίες και δισκογραφία. Είναι Νομικός, με ειδίκευση σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας, με μεταπτυχιακά στο Ποινικό και στο Εκκλησιαστικό Δίκαιο, υποψήφια διδάκτωρ Νομικής και διπλωματούχος βυζαντινής μουσικής. Η φωνή της, ευαίσθητη και αέρινη, κινείται στους δρόμους της παράδοσης, δημοτικής και βυζαντινής, εκεί που "ακουμπά" η ψυχή της. Αποτελεί σήμερα μοναδική περίπτωση γυναίκας ψάλτριας στην Ελλάδα, με επίσημη δισκογραφία βυζαντινής μουσικής από τα 14 χρόνια της, με ενεργό θητεία στο αναλόγιο εκκλησιών από τα 9 χρόνια της έως σήμερα και με καλλιτεχνικές ζωντανές εμφανίσεις που συνδυάζουν τους βυζαντινούς εκκλησιαστικούς ύμνους με τα παραδοσιακά τραγούδια.
Στον δίσκο αυτό ερμηνεύει παραδοσιακά τραγούδια από όλη την Ελλάδα, με μια εντελώς φρέσκια ματιά. Για πρώτη φορά, συνεργάζεται με τον γνωστό τραγουδοποιό και σύντροφο της ζωής της, Βασίλη Καζούλλη, ο οποίος ανέλαβε τις διασκευές και τις ενορχηστρώσεις, χαρίζοντας «με εμπνευσμένη καλλιτεχνική ματιά, ....μια φρέσκια πνοή στα παραδοσιακά ακούσματα, με σεβασμό!», όπως τονίζει χαρακτηριστικά ο Μεγάλος Δάσκαλος Χρόνης Αηδονίδη, σε ένα σημείωμά του στο ένθετο που συνοδεύει τον δίσκο. Ο ίδιος ο Χρόνης Αηδονίδης μετέχει ερμηνευτικά τόσο σε ένα παραδοσιακό κομμάτι της Μακεδονίας όσο και σε μία δική του δημιουργία, με τίτλο «Δροσοσταλιά» που ξεχωρίζει, αποπνέοντας το απόσταγμα της μακρόχρονης εμπειρίας ενός από τους τελευταίους κορυφαίους της Ελληνικής Παράδοσης. Ερμηνευτικά συμμετέχει επίσης και ο ίδιος ο Βασίλης Καζούλλης, σε δύο γνωστά παραδοσιακά κομμάτια, δίνοντάς τους το δικό του ιδιαίτερο χρώμα και εκπλήσσοντας...! Η φωνή της Νεκταρίας ισορροπεί ανάμεσα στις μνήμες και στη σύγχρονη ματιά, ανάμεσα στα μελίσματα και την απλότητα, στα παραδοσιακά χρώματα και στην φρεσκάδα ενός νεώτερου εναρμονισμένου ήχου που συνοδεύει διακριτικά τις ερμηνείες της, ....ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα... ξυπνώντας συλλογικές ιστορικές μνήμες, νοσταλγώντας και συγκινώντας... Δεξιοτέχνες μουσικοί συνοδεύουν με τρόπο αρχοντικά διακριτικό, τις ερμηνείες: Κυριάκος Γκουβέντας, Γιώργος Κωτσίνης, Τάσος Μυσιρλής, Φίλιππος Ευφραιμίδης , αλλά επίσης ίδιος ο Βασίλης Καζούλλης αλλά και ο Χιλιανός Alejandro Diaz, ο οποίος, με τον ήχο των πνευστών της Λατινικής Αμερικής, δίνει έναν ακόμα ξεχωριστό τόνο στα τραγούδια...
***

21 Νοεμβρίου 2011

ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΑ στη "ΝΕΑ ΕΥΘΥΝΗ"

Στο 8ο τεύχος της "Νέας Ευθύνης" αφιέρωμα στο επίκαιρο θέμα

Έθνος και Ιστορία 

Πώς γράφεται μια εθνική ιστορία; Πώς προκύπτουν οι εθνογενέσεις και αντίστοιχα τα εθνικά αφηγήματα; Και ειδικότερα: Το ελληνικό έθνος αποτελεί ιδεολογική κατασκευή του 19ου αιώνα, την οποία κυρίως εισηγήθηκαν ο Παπαρρηγόπουλος και ο Ζαμπέλιος, ή μήπως η άποψη αυτή βασίζεται σε παρωχημένη πλέον διεθνή βιβλιογραφία και λανθασμένη μεταφορά ξένων όρων στη γλώσσα μας; Ποια η σχέση έθνους και κράτους και ποια μπορεί να είναι η έννοια του έθνους στην παγκοσμιοποιημένη μας εποχή; Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στο αφιέρωμα αυτό επιχειρούν να απαντήσουν στα παραπάνω ερωτήματα, ενώ συγχρόνως εξετάζονται και κάποιες παραπλήσιες έννοιες, όπως η ελληνικότητα.
Η δημόσια συζήτηση για τη σχέση Έθνους και Ιστορίας βρίσκεται διαρκώς στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια, γεγονός που σχετίζεται οπωσδήποτε και με την ταυτότητα και την επιθυμητή αυτοεικόνα που θέλουμε να προβάλλουμε για τον 21ο αιώνα. Με το πολυσέλιδο αυτό αφιέρωμα αρχίζουμε μια συζήτηση, η οποία πιθανόν να χρειαστεί και συνέχεια. 
8

Περιεχόμενα τεύχους:
Κωνσταντίνος Σβολόπουλος, Η συνέχεια του έθνους στην ελληνική ιστοριογραφία
I. Κ. Χασιώτης, Ιστοριογραφία και εθνογενετικές ανα-κατασκευές
Ιάκωβος Δ. Μιχαηλίδης, Ιστορία à la carte; Ο χάρτης της διδασκαλίας της Ιστορίας στην ευρωπαϊκή ήπειρο
Ευάνθης Χατζηβασιλείου, Έθνος, νομιμοποίηση και ιστορικότητα: Όψεις των διεθνών τάσεων και των ελληνικών προσλήψεων
Πέτρος Παπαπολυβίου, Ελλάδα και Κύπρος: Αλυτρωτικοί πόθοι και εθνικές προτεραιότητες 1821-1960
Γιάννης Παπακώστας, Επίσκεψις όρων. Ένα λανθάνον κείμενο του Β. Μυστακίδη
Μόσχος Μορφακίδης, Ιστορία και ελληνικό έθνος στην Αιώνια Ελλάδα του Enrique Gómez Carrillo
Γιώργος Κοντογιώργης, Το έθνος του κράτους εναντίον του έθνους της κοινωνίας. Το διακύβευμα στη νεοελληνική ιστορία
Κώστας Χατζηαντωνίου, Το έθνος: Μια υπόθεση που αφορά το μέλλον
Περικλής Ντάλτας, Εθνική συνείδηση και γλώσσα
Παναγιώτης Δόικος, Η αισθητική ένταση του δωρικού: Ο Μπιθικώτσης και η ελληνικότητα
 *
Ακολουθούν δύο κείμενα για τις φιλολογικές επετείους του 2011, τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη και του Νίκου Γκάτσου:
 Νίκος Αλ. Μηλιώνης, Ο εικαστικός μοντερνισμός στην ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη
Ηλίας Κεφάλας, Ο ποιητής και η ξωθιά
 *
Στα δίστηλα των «Προσανατολισμών» θα βρείτε: άρθρα και δοκίμια των Μερόπης Ν. Σπυροπούλου («Ο νέος νόμος για την ανώτατη παιδεία»), Αντώνη Η. Σακελλαρίου («Παιδεία και Εκπαίδευση»), Διονύση Κ. Μαγκλιβέρα («Η αναγνώριση της Κικής Δημουλά»), Γιάννη Β. Κωβαίου («Έθνος+Ιστορία=Γλώσσα). Κριτικές βιβλίου γράφουν οι Αλέξης Ζήρας, Θανάσης Παπαθανασόπουλος, Θεοδόσης Πυλαρινός, Ευστάθιος Γιαννής, Βασιλική Τσακίρη, κριτική τέχνης ο Νίκος Αλ. Μηλιώνης και θεάτρου η Έλενα Σταγκουράκη. Δημοσιεύεται επίσης κείμενο του Μαριάνου Δ. Καράση για τον Παπαδιαμάντη («Ο Παπαδιαμάντης και το νέο δίκαιο της συγγένειας») και δοκίμια των Γιώργου Βαρθαλίτη («Ο δρόμος προς τη δύση»), Νίκου Ορφανίδη («Μνήμη Χρήστου Μαλεβίτση, του φιλοσόφου») και Φερνάντο Σαβατέρ («Το δόγμα του κακού. Σύγχρονα κακά και αίτια του ρατσισμού, μτφρ. Βερόνικα Βαΐτση).
Το τεύχος κοσμούν σχέδια του Σαράντη Καραβούζη (1938-2011).

Καλή ανάγνωση!

13 Νοεμβρίου 2011

Ιστορία + Έθνος = Γλώσσα

Κυκλοφορεί μέσα στην εβδομάδα το 8ο τεύχος της ΝΕΑΣ ΕΥΘΥΝΗΣ, με ένα πλούσιο και βαρυσήμαντο αφιέρωμα "ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΟΣ" και άλλη ποικίλη ύλη.
Από τη στήλη μου "ΕΥΓΛΩΤΤΑ" προδημοσιεύω ένα απόσπασμα του άρθρου μου Ιστορία + Έθνος = Γλώσσα:


  Όταν εν έτει 1907 ο «υπονωμοτάρχης» εκείνος της Ματαράγκας, νομού Καρδίτσης, στον επίλογο της Αστυνομικής Διαταγής που είχε εκδώσει ζητούσε συγγνώμη για τα ενδεχόμενα γλωσσικά σφάλματά του, δεν μπορούσε να φανταστεί πόσοι συμπατριώτες μας, έναν αιώνα αργότερα, όχι μόνο δε θα αισθάνονταν άβολα, αλλά θα επιδείκνυαν και σαν «στάση» την αγραμματοσύνη τους! Έγραφε: «Νὰ μὲ σινχορῖτε ἂν ἔκανα κάπιο σιντακτικὸ λάθος καθότι τελίοσα καὶ ἐγὼ τὴν τρίτη τοῦ Δημοτικοῦ σχολίου διότι δὲν μὲ ἔστιλε ὁ πατέρας μου ἀπὸ τὸ χωρίον στὶv Λάρισσαν γιὰ νὰ μάθο περισότερα γράματα. Σὰν γκαραγκούνις ποὺ εἶμε καὶ ἐγὼ καταλαβένετε ἅπαντες τὰς γραφάς μου τὰς πίας θέλετε δὲν θέλετε θὰ τὰς τιρίσετε ἀνιπερθέτος».
[...] Το ήθος που αναβλύζει από αυτό το δείγμα «απελέκητης γραφής» είναι το αξιοτίμητο και όχι, βέβαια, η ορθογραφία και η σύνταξη. Το ήθος απορρέει από βιώματα και αμφίδρομα οδηγεί σε νέα, δηλαδή αγώνες και δοκιμασίες –στα πεδία των μαχών ή στα πεδία της βιοπάλης και της δημιουργίας αδιάφορο. Και οι αγώνες κάθε λογής, δηλαδή οι σκέψεις, οι πράξεις και οι συνέπειες αυτών μνημειώνουν την πορεία του κάθε ανθρώπου και του κάθε λαού. Είναι η Ιστορία του. Το Έθνος και η Ιστορία του αθροίζονται, συναιρούνται ή, πάντως, συναντιούνται στη Γλώσσα. Μέσα από αυτήν εκφράζεται το ήθος και ύφος του Έθνους, με άλλα λόγια μέσα από αυτήν «γράφεται» η Ιστορία του, όχι μόνο ως πληροφόρηση για γεγονότα, αλλά ως απαύγασμα μορφωμένων ή όχι ψυχών, όπως έδειξε ο Σεφέρης (αναφερόμενος στην αντίστοιχη περίπτωση του Μακρυγιάννη).
[...] Γι’ αυτό, άλλωστε, και όλη αυτή η νεοταξική, αλλοδαπής αλλά και ημεδαπής προέλευσης, πανστρατιά τα τελευταία χρόνια αποδύεται σε λυσσαλέο αγώνα υπονόμευσης και ευτελισμού της γλώσσας μας, ιδίως στις συνειδήσεις και στα πληκτρολόγια των νέων μας. Επωφελούμενη από τη γενικότερη ψυχολογία της ευκολίας, που καλλιεργούν οι περισσότεροι φορείς κουλτούρας στη νέα γενιά, υποδεικνύει σαν κατάρα αυτό που θαύμαζε ο φιλέλληνας Jacques Lacarrière, ότι «στην Ελληνική υπάρχει ένας ίλιγγος λέξεων». Έτσι, προωθεί τα αγγλικά, τα greeklish, τις κομμένες λέξεις, τις εικόνες στη θέση του λόγου και λοιπές παραμορφώσεις της γλώσσας και της γραφής μας σαν… αντίδοτα στον «ίλιγγο».[...]

5 Νοεμβρίου 2011

Δεν μου λες, κυρία Ελλάδα...

Στενωπός στη Λευκωσία...
 *
Αναδημοσιεύω το άρθρο-μαρτυρία του εκλεκτού συναδέλφου και φίλου Σάββα Παύλου από την Κύπρο σε ένδειξη αμφίδρομης αγωνίας και αλληλεγγύης των δύο λαών μας...

Δεν μου λες, κυρία Ελλάδα
Του Σάββα Παύλου
Γυρίζαμε με το συνεργείο της ΕΡΤ ένα ντοκιμαντέρ για τις φωτογραφίες που τράβηξε ο Σεφέρης από την Κύπρο, όταν ταξίδεψε στο νησί τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’50. Στο αρχείο του σώθηκαν τρεις, περίπου, εκατοντάδες φωτογραφίες, πολύτιμες ψηφίδες της κυπριακής πραγματικότητας της τότε εποχής αλλά και πολύτιμες για την κατανόηση της ματιάς του Σεφέρη, πως κοίταξε τον κόσμο της Κύπρου. Σε πολλές φωτογραφίες του υπάρχουν παιδιά, πολλά παιδιά της Κύπρου, δεν ξέρω αν ήταν αυτό ένα είδος αναπλήρωσης της ατεκνίας του Σεφέρη, συνδεδεμένης με τις μνήμες της παιδικής του ηλικίας στη Μικρασία –στην Κύπρο «βρήκα έθιμα που μόνο από παιδί είχα γνωρίσει» έγραψε στο ημερολόγιό του το Νοέμβριο του 1953.
Σε μια φωτογραφία του από το ορεινό χωριό Άλωνα: τρία παιδάκια, δύο κορίτσια και ένα αγόρι, μπροστά από το σύνθημα στον τοίχο «Την Ελλάδα θέλομεν και ας τρώγωμεν πέτρες». Οι Άγγλοι, προσπαθώντας να υπονομεύσουν τις ενωτικές διεκδικήσεις των Κυπρίων, τόνιζαν συνεχώς ότι η Ένωση με την Ελλάδα σήμαινε εγκατάλειψη της ευημερίας που πρόσφερε η βρετανική αυτοκρατορία και συνταύτιση με τη φτώχεια και την πείνα της Ελλάδας. Οι Κύπριοι πεισματάρηδες και άξιοι απαντούσαν: ...και ας τρώγωμεν πέτρες.
*
Λεμεσός
-
Ο Ανδρέας Πάντζης, ο σκηνοθέτης της ταινίας, φιλέρευνος και επίμονος, έδρασε ως κινηματογραφικός ντετέκτιβ. Τριγύρισε όλη την Άλωνα με τη φωτογραφία αυτή ρωτώντας τους κατοίκους για τα παιδιά που απεικόνιζε. Έτσι ανακάλυψε τα τρία πρόσωπα της σεφερικής φωτογραφίας και τα έβαλε μπροστά στον ίδιο τοίχο για την καινούρια απεικόνιση. Η αντίστιξη ανάμεσα στις δυο εικόνες είναι πολύ έντονη και πικρή. Τα τρία παιδιά, που τράβηξε ο Σεφέρης το 1954, βρίσκονται τώρα, στη φωτογραφία του 2004, στην ίδια θέση και με την ίδια σειρά, όμως μεσήλικες, σχεδόν εξηντάρηδες. Στο πρόσωπό τους, στη νέα απεικόνιση, είναι αποτυπωμένος ο μισός ακριβώς αιώνας που μεσολαβούσε από τότε που τα φωτογράφησε ο Σεφέρης μα και πενήντα χρόνια κυπριακής ιστορίας από τα πιο ηρωικά και τα πιο τραγικά χρόνια.
Ξαναστήσαμε το ίδιο σκηνικό στο χωριό Πελέντρι. Ήταν μια φωτογραφία με δέκα παιδιά μπροστά από ένα δέντρο, δίπλα την εκκλησία του Σταυρού, πέντε κορίτσια και πέντε αγόρια, στη μέση τους η Μαρώ. Ο εμμανής Πάντζης τα βρήκε όλα εκτός από μια απώλεια, ένα παιδάκι της τότε φωτογραφίας είχε πεθάνει πρόσφατα. Πριν προχωρήσει στο νέο στήσιμο της προ πεντηκονταετίας φωτογραφίας, στην αυλή ενός διπλανού σπιτιού, οργανώθηκε το συνεργείο της ΕΡΤ για σύντομη συνέντευξη με τα κορίτσια της παλιάς φωτογραφίας, ώριμες τώρα κοντά στα εξήντα. Ρωτούσα εγώ κάτι σχετικό με τη φωτογράφηση τους, πως έγινε, αν θυμούνται τον Σεφέρη κ.λπ. Δεν μου λες, κυρία Νίκη, είπα στην πρώτη, δεν μου λες κυρία Ελλάδα, απευθύνθηκα στη δεύτερη και ένιωσα ένα παράξενο συναίσθημα. Ήξερα ότι στο νησί ο κυπριακός αλυτρωτισμός έδινε τακτικά το όνομα Ελλάδα στα κορίτσια του καθώς και άλλα συμβολικά ονόματα, όπως Κρήτη, Θράκη, Θεσσαλία.
Πάντως πρώτη φορά απευθυνόμουν σε κάποια, πρόσωπο με πρόσωπο, και να λέω: -«Δεν μου λες κυρία Ελλάδα». Ως Κύπριος ένιωθα πάντα την ανάγκη να τα συζητήσω με την Ελλάδα, να τη βρω και να τα πούμε […], για την απονιά και για τα λάθη της, για τα λόγια της τα ψεύτικα και μεγάλα, τι έγινε, και πώς φτάσαμε ως εδώ. Συνεχίσαμε τη συζήτηση μπροστά στην κάμερα.
- Πώς σας έδωσαν το όνομα Ελλάδα;
- Έχει τρεις στο χωριό μας, μα τώρα με τις εγγονές μας προστέθηκαν άλλες εφτά και φτάσαμε τις δέκα.
- Εμείς αγαπούσαμε πάντα την Ελλάδα, μπήκε μαχητική στη συζήτηση η διπλανή της. Εγώ ρωτούσα τη μάνα μου γιατί δεν είχε χρυσαφικά δικά της όπως άλλες γυναίκες. Τα δώσαμε στον έρανο, μου απαντούσε, για την Ελλάδα, το 1940, μόλις ξεκίνησε ο πόλεμος στην Αλβανία, μέχρι και το δακτυλίδι του γάμου της. Ο Σεφέρης τράβηξε μερικές φωτογραφίες από το Πελέντρι, σε μια άλλη τα ίδια σχεδόν παιδιά μπροστά από την εκκλησία του Σταυρού στο Πελέντρι, στη μέση ο παπάς. Στο ημερολόγιο του, στις 25 Σεπτεμβρίου 1954, ο ποιητής έγραψε: «Από κάτω Αμίαντο στο Πελέντρι. Παιδάκια: Ένωση – Ένωση – Ένωση. Εκκλησιά του Σταυρού. Η Ανάληψη στο τέμπλο –Δωρητής Λουζινιάν.» Ήξερε ο Σεφέρης ότι ένα από αυτά τα παιδάκια που φωτογράφησε, και προηγουμένως τον υποδέχτηκε ζητωκραυγάζοντας για την Ένωση, λεγόταν Ελλάδα;
Το συνεργείο μάζευε σύρματα και συσκευές, μετά τις συνεντεύξεις θα μεταφερόμαστε στο χώρο της εκκλησίας. Πήγα κοντά τους και λίγο ταραγμένος ανέφερα τα συναισθήματά μου για την συνάντηση με τη γυναίκα αυτού του ορεινού χωριού που τη λένε Ελλάδα, έχω πολλά να της … σύρω είπα έντονα στο συνεργείο. Ο νεαρός ηχολήπτης της ΕΡΤ, το εξέλαβε και ως ανταγωνιστικό για την κατάληξη της Κύπρου, η γνωστή διαμάχη Κυπρίων με Ελλαδίτες.
- Και γω ψάχνω να τη βρω, ρε φίλε, για να της τα ψάλω, ξέρεις πόσα χαστούκια φάγαμε εμείς απ’ αυτή;
Τότε έφτασε ελκυστικό ένα κορίτσι κοντά στα είκοσι, η εγγονή της Ελλάδας, μας την παρουσίασε γεμάτη περηφάνεια «είναι στο Πανεπιστήμιο, πάει για δασκάλα», μα εμείς σημειώναμε: τανύσφυρος και εϋπλόκαμος, καλλιπάρειος, φιλομειδής και καλλίπυγος. Σαγήνη βασανιστική.
Πώς σε λένε;
- Ελλάδα.
Ο ηχολήπτης είχε διπλωθεί στα δυο από το θάμβος, κάθισε στο περιβάζι και κοιτούσε άφωνος.
Θεέ μου! όλα αυτά τα χρόνια της ατονίας και της παραίτησης να ήταν ένα διάλειμμα μόνο. Το παιγνίδι να ξεκινά πάλι.

27 Οκτωβρίου 2011

Τι ΘΑ ΕΛΕΓΑ σήμερα στους μαθητές μου...

                       
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ…
   Αγαπητά μου παιδιά,
   Μια τέτοια μέρα, τι άλλα θα μπορούσα να σας έλεγα προλογίζοντας τη Γιορτή του σχολείου;
   Θα έπιανα το νήμα από την αρχή και θα σας έλεγα για τον άνανδρο τορπιλισμό της «Έλλης» και τη δολοφονία των ανδρών της, που υπήρξε η προειδοποίηση της φασιστικής Ιταλίας προς την Ελλάδα για τις προθέσεις της… Αλλά φοβάμαι μην υπονομεύσω τις διαπραγματεύσεις που κάνει η χώρα μου αυτή τη στιγμή με τη Γαλλία και τη Γερμανία, για να αγοράσει φρεγάτες, και μας ανεβάσουν το κόστος.
   Θα σας περιέγραφα πώς ξύπνησαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες σας εκείνο το πρωί της 28ης με σοκ και δέος για την επίθεση μιας αυτοκρατορίας στη μικροσκοπική Ελλάδα… Αλλά ξέρετε πώς ξυπνάτε πλέον εσείς εν μέσω των καθημερινών επιθέσεων στην Ελλάδα από τις σύγχρονες αυτοκρατορίες, τις περιβόητες «αγορές» –ξένες τράπεζες, «οίκους αξιολόγησης», «μίντια» και λοιπά «γεράκια».
   Θα σας αναπτέρωνα το ηθικό, βέβαια, με το φωτογραφικό και κινηματογραφικό υλικό που δείχνει τους  φαντάρους μας να φεύγουν «με το χαμόγελο στα χείλη» για το μέτωπο και τους αμάχους πίσω να διασκεδάζουν διακωμωδώντας τον Μουσολίνι με παρωδίες τραγουδιών, επιθεωρήσεις στα θέατρα και γελοιογραφίες… Αλλά ίσως με κοιτάξετε καχύποπτα μονολογώντας ότι «αυτά δε γίνονται» ή, ακόμη χειρότερα, δυσκολευτείτε να καταλάβετε καν τι σημαίνει γέλιο –εννοώ αυθόρμητο, περήφανο, λυτρωτικό– γιατί οι σημερινοί Έλληνες, που οι δημοσκοπήσεις μάς κατέγραφαν πριν λίγα χρόνια ως τον πιο αισιόδοξο λαό της Ευρώπης, καταντήσαμε ο πλέον απαισιόδοξος.
   Θα σας απαριθμούσα τις αλλεπάλληλες νίκες των στρατευμάτων μας πάνω στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας… Αλλά μπορεί να πληγώσω κάποιους, που φέτος θα χάσουν τις χιονισμένες πίστες του σκι.
   Θα σας μιλούσα για τα παιδιά της Κατοχής, που πέθαιναν στους δρόμους της Αθήνας από την πείνα… Αλλά δαγκώνω τα χείλη μου, γιατί ήδη έχουμε παιδιά στα σχολεία που λιποθυμούν από την πείνα, όπως μας μεταφέρουν ο δήμαρχος Μεσολογγίου και σύλλογοι εκπαιδευτικών από την Αθήνα, τον Βόλο και την Αχαΐα.
   Θα σας περιέγραφα τις μαζικές εκτελέσεις άμαχου πληθυσμού στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στην Κάνδανο και σε δεκάδες άλλες πόλεις μας και χωριά και θα επιχειρούσα να υπολογίσω τα αστρονομικά χρέη της Γερμανίας απέναντί μας για αποζημιώσεις… Αλλά, αφού η πατρίδα μου τους παραχώρησε αεροδρόμια, τηλεπικοινωνίες ή τους αγοράζει πανάκριβο οπλισμό και πολλά άλλα, την εξευτελίζουν και της απαντούν ότι εκείνη τούς χρωστάει.
   Θα σας εξηγούσα –με νούμερα και άλλα επίσημα στοιχεία– από ποιες ακριβώς συνέπειες της ιταλικής και γερμανικής κατοχής αναγκάστηκαν μετά τον Πόλεμο οι θείοι μου να μεταναστεύσουν ακριβώς στη Γερμανία, που προκάλεσε θύματα και στην ίδια την οικογένειά τους, και θα σας αφηγούμουν πόσο σκληρά έζησαν και εργάστηκαν εκεί, αλλά και πόσο ρατσιστικά αντιμετωπίστηκαν… Αλλά σε λίγες μέρες φεύγουν και τα ανίψια μου μετανάστες για τη Γερμανία και την Αυστραλία και, μάλιστα, με δυσμενέστερες εργασιακές συνθήκες από τότε.
   Θα σας θύμιζα την ευγνωμοσύνη που εξέφραζε εκμέρους όλων των Συμμάχων μας για την υπεράνθρωπη Αντίσταση του ελληνικού λαού ο ηγέτης της Μεγάλης Βρετανίας Ουίνστον Τσώρτσιλ με την περίφημη δήλωση «μέχρι τώρα λέγαμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, από τώρα θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες!»… Αλλά θα με ρωτήσετε «πότε η Βρετανία μάς επέστρεψε τα κλεμμένα μάρμαρα του Παρθενώνα και δεν το μάθαμε;» και θα με αποστομώσετε.
   Θα σας προέτρεπα να διαβάσετε δυο-τρεις στίχους από το «Άξιον εστί» του Ελύτη: «Έφτασαν ντυμένοι "φίλοι" αμέτρητες φορές οι εχθροί μου, τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας. Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά μόνο σίδερο και φωτιά. Στ' ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά»... Αλλά θα μου απαντούσατε ότι τώρα, όμως, φτάνουν οι «εταίροι» μας με «πακέτα στήριξης»: Για παράδειγμα, οι ίδιοι δανείζονται από τις τράπεζες με 2% και μας δανείζουν με 5%.
   Θα σας έβαζα και τραγούδια: ν’ ακούσετε, ας πούμε, τον θρήνο της Μαρινέλας για τον ηρωικό έφεδρο ανθυπολοχαγό που «κοιμάται μες στο χιόνι»… Αλλά θα με βγάλουν σε εργασιακή εφεδρεία.
   Θα σας έλεγα κι άλλα πολλά, αγαπητά μου παιδιά, σήμερα που ξημερωθήκαμε με το "κούρεμα" του 50% στο χρέος μας… Αλλά θα με καλέσουν σε απολογία…
*
ΤΕΛΙΚΑ, ΕΚΑΝΑ ΣΗΜΕΡΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΨΕΛΛΙΣΑ
ΜΟΝΟ 2-3 "ΑΝΩΔΥΝΑ" ΑΠΟ ΑΥΤΑ...
ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΑΥΡΙΟ ΣΤΑ ΔΥΟ ΑΝΕΡΓΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ, ΑΝ ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ ΚΙ ΕΓΩ ΑΝΕΡΓΟΣ;
_________________________
ΤΟ ΚΟΛΑΖ απεικονίζει τον αντισυνταγματάρχη Μαρδοχαίο Φριζή, που σημείωσε την πρώτη νίκη των ελληνικών δυνάμεων, αλλά σε λίγο έπεσε μαχόμενος στην Πρεμετή στις 5-12-40. Ο έφιππος ανδριάντας του βρίσκεται στη γενέτειρά του Χαλκίδα και τον αποδίδω σημειολογικά για τις συγκρίσεις που κάναμε εν μέσω της σφύζουσας καθημερινότητας της πόλης.
Περισσότερα εδώ: http://halkida.tv/article/1778

25 Οκτωβρίου 2011

Όταν οι Γερμανοί μάς λεηλατούσαν...

Όταν οι Γερμανοί λεηλατούσαν την ελληνική οικονομία

Η κατοχή της Ελλάδας από τις στρατιές του Χίτλερ, προκάλεσε ανυπολόγιστες ζημιές στην οικονομία και διέλυσε τον παραγωγικό ιστό της χώρας. Το NEWS 247 εξασφάλισε και προδημοσιεύει μέρος του αφιερώματος της εφημερίδας "Δημοκρατία" που θα δημοσιευθεί την Παρασκευή (Pics)
Πρόκειται για μια έρευνα, που παρουσιάστηκε το 1945,  στο Παρίσι και το Λονδίνο, καθώς και στη διάσκεψη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) στον Αγ. Φραγκίσκο και απαριθμεί αναλυτικά τις απώλειες  της Ελλάδας,  σε πληθυσμό, περιουσία και υποδομές.
Οι ανθρώπινες απώλειες, οι σφαγές, η οικονομική καταστροφή και η καταστροφή των υποδομών, θα παρουσιαστούν με φωτογραφίες, χάρτες και διαγράμματα, όπως καταγράφηκαν στο λεύκωμα "Αι Θυσίαι της Ελλάδος εις τον Β' Παγκόσμιον Πόλεμον"*, που δημοσιεύθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωση.
Το NEWS 247 από σήμερα Τρίτη και μέχρι την Παρασκευή εξασφάλισε και θα προδημοσιεύσει αποσπάσματα του μεγάλου αφιερώματος της "Δημοκρατίας".
Η οικονομική αντίσταση και η απάντηση των Γερμανών
Η γερμανική κατοχή της Ελλάδας, επέφερε μια ολοκληρωτική καταστροφή στην οικονομία της χώρας και κυρίως στη γεωργική παραγωγή.
Η παρουσία των δυνάμεων του Χίτλερ στην Ελλάδα συνοδεύτηκε από ένα οικονομικό "ολοκαύτωμα". Η Ελλάδα υποχρεώθηκε να συντηρεί τα στρατεύματα που στάθμευαν στη χώρα, ενώ ανεφοδίαζε με τρόφιμα και το μέτωπο της Λιβύης. Παράλληλα οι Γερμανοί λεηλατούσαν την παραγωγή με αποτέλεσμα την εξόντωση χιλιάδων Ελλήνων από πείνα και ασθένειες.
Ωστόσο, με την έναρξη της κατοχής ο ελληνικός λαός σταμάτησε όσο ήταν δυνατόν την παραγωγή με στόχο να μη βοηθηθεί ο Άξονας. Έτσι, οι καλλιεργούμενες εκτάσεις και η απόδοσή τους κατά στρέμμα ελαττώθηκαν σημαντικά.

Όπως φαίνεται και στο παραπάνω διάγραμμα, την περίοδο της κατοχής (1941-1944), είχαμε μείωση της παραγωγής κατά 40% στα δημητριακά, κατά 36% στα όσπρια, κατά 89% στον καπνό και κατά 75% στο βαμβάκι.
Κυρίως μειώθηκε η παραγωγή προϊόντων που είχαν περισσότερο ανάγκη οι Γερμανοί, όπως το βαμβάκι και ο καπνός, ενώ το ίδιο συνέβη και με τις ελιές, το λάδι τα σταφύλια και τους ξηρούς καρπούς.
Μείωση παρατηρήθηκε και στην παραγωγή μεταλλευμάτων (αντιδράσεις εργατών, σαμποτάζ, επιθέσεις αντιστασιακών), με την Ελλάδα να διακόπτει ουσιαστικά τις εξαγωγές , με στόχο να μην μπορούν οι κατοχικές δυνάμεις να επωφεληθούν.
Όπως ήταν φυσικό οι Γερμανοί αντέδρασαν στο σαμποτάζ, διακόπτοντας τις εισαγωγές στην Ελλάδα με ό,τι αυτό σήμαινε για τον λαό της.

Οι Γερμανοί εκμηδένισαν τις εισαγωγές ζώων και μείωσαν δραστικά τον αριθμό των ζώων που χρησιμοποιούνταν σε εργασίες, με αποτέλεσμα τα χωράφια να μείνουν ακαλλιέργητα και οι μεταφορές σε δύσβατες περιοχές να σταματήσουν.



Με ανάλογο τρόπο μειώθηκε και ο κτηνοτροφικός πλούτος της χώρας, με αποτέλεσμα το κρέας, το τυρί και άλλα κτηνονοτροφικά προϊόντα να εξαφανισθούν από την ελληνική αγορά.
Με τη ραγδαία μείωση και των εισαγωγών και των εξαγωγών κλιμακώθηκε ο οικονομικός πόλεμος κατά της χώρας μας ως συνέπεια της εισβολής και κατοχής της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα.

*Τα στοιχεία που περιέχει το λεύκωμα συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια της κατοχής από το Γραφείο Χωροταξικών και Πολεοδομικών Μελετών και Ερευνών του Υπουργείου Δημοσίων Έργων και από άλλες Δημόσιες Υπηρεσίες της εποχής. Το κείμενο του λευκώματος γράφτηκε από τον Αρχιτέκτονα κ. Κωνσταντίνο Α. Δοξιάδη.
Η εργασία άρχισε τον Μάιο του 1941 και δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 1944 όταν ελευθερώθηκε η Ελλάδα. Το 1945, παρουσιάσθηκε στο Παρίσι και το Λονδίνο, καθώς και στη διάσκεψη της Κοινωνίας των Εθνών στον Αγ. Φραγκίσκο.
ΠΗΓΗ: NEWS247. GR

23 Οκτωβρίου 2011

Τιμήσαμε τον "Άγιο" στον Διόνυσο!

Με αθρόα προσέλευση και με ζωηρό ενδιαφέρον από το ακροατήριο -και όχι "κοινό"- αποτίσαμε ένα ελάχιστο ποσοστό φόρου τιμής στον "Άγιο των Γραμμάτων" μας και στον Διόνυσο της Αττικής, όπως ήδη σε εκατοντάδες πόλεις και χωριά της χώρας μας.
"ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ"
*
Μαζί μου στην παρουσίαση η εκλεκτή μαθήτριά μου
και τώρα πρωτοετής στη Φιλολογία της Αθήνας
Σοφιάννα Σταθοπούλου, που διάβασε αποσπάσματα.
ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ
Το φωτογραφικό ρεπορτάζ έγινε από τον καλό φίλο Γιάννη Παπαϊωάννου, τον οποίο ευχαριστώ. Επίσης ευχαριστίες στον φίλο Φραντζέσκο Σούρμπη για την τεχνική υποστήριξη.






19 Οκτωβρίου 2011

Το "φως" του Παπαδιαμάντη και στον Διόνυσο


"ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ"
Φίλες και φίλοι,

Θα ήταν χαρά και τιμή μου να βρεθούμε μαζί στην ομιλία μου για τον Παπαδιαμάντη,
την Κυριακή 23/10, στις 11 το πρωί.
Πολιτιστικό Κέντρο Διονύσου,
στο Δημαρχείο του Διονύσου
δίπλα από τον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου.
 
Μας διαβάζει αποσπάσματα η μαθήτριά μου
Σοφιάννα Σταθοπούλου
Σας ευχαριστώ

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΟΥ

15 Οκτωβρίου 2011

Το Ευρωπαϊκό Βραβείο Μυθιστορήματος στον Κώστα Χατζηαντωνίου!


Ο"ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ" νιώθει υπερήφανος, γιατί είχε αναδείξει -από τον πρώτο καιρό της κυκλοφορίας του- την υψηλή ποιότητα του μυθιστορήματος "ΑΓΚΡΙΤΖΕΝΤΟ" (ο αρχαίος Ακράγας της Σικελίας) από τις εκδόσεις "Ιδεόγραμμα" και τώρα από τις εδόσεις Λιβάνη.
Συγγραφέας του ο αγαπητός φίλος ΚΩΣΤΑΣ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ, που μου είχε κάνει τον περασμένο Δεκέμβριο την παρουσίαση του βιβλίου μου "Προσοχή... έργα!" (από όπου η φωτογραφία).

Ο Χατζηαντωνίου, λοιπόν, τιμήθηκε στην Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης με το Βραβείο Μυθιστορήματος 2011της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το εν λόγω βιβλίο!
Μαζί με όλους τους Έλληνες τον συγχαίρω εγκάρδια και τον ευχαριστώ για την ακένωτη φιλία μας!

*
Ο Κώστας Χατζηαντωνίου είναι πολιτικός επιστήμων και ιστορικός με πλούσιο ήδη στα 46 του συγγραφικό έργο και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Νέα Ευθύνη", στο οποίο έχω και εγώ την τιμή της τακτικής συνεργασίας, αλλά και συνεργάτης πολλών άλλων περιοδικών. Διατέλεσε, επίσης, μέχρι φέτος μέλος της Κριτικής Επιτροπής των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας.
Για το μυθιστόρημά του δηλώνει ο ίδιος:
«Ο αρχαίος Ακράγαντας είναι μια όψη του μυθιστορήματος. Πεδίο ζωής των ηρώων και εξέλιξης του βιβλίου είναι ο σύγχρονος Ακράγαντας, το Αγκριτζέντο. Η επιλογή αυτή δεν επισημαίνει μόνο το γεγονός του ανέκκλητα χαμένου δυτικού Ελληνισμού, αυτού της Σικελίας, ούτε εξαντλείται στο θαυμασμό μου σ' ένα μεγάλο τέκνο αυτής της πόλης, τον Εμπεδοκλή. Αναζήτησα πώς επιβιώνει σε σημερινούς χαρακτήρες μια παράδοση, έστω φαντασιακή, και πώς η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία επ' άπειρον».
*

14 Οκτωβρίου 2011

52 Άγραφα Παραμύθια από την Παυλίνα Παμπούδη



Χθες βράδυ παραβρέθηκα στα εγκαίνια έκθεσης ζωγραφικής της φίλης, διακεκριμένης και πολυγραφότατης ποιήτριας, στιχουργού, πεζογράφου κυρίως παιδικής λογοτεχνίας Παυλίνας Παμπούδη. Εκεί αποκαλύφθηκε και πόσο ταλαντούχος ζωγράφος είναι!
«52 παραμύθια άγραφα εικονογραφημένα» ο τίτλος της έκθεσης, που διεξάγεται στον πολυχώρο «Αγγέλων Βήμα» (Σατωβριάνδου 36, Ομόνοια) από 12/10 έως 6/11.
*
Για την Παυλίνα και το έργο της μπείτε εδώ:http://www.ekebi.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=462&t=377

Εκείνο το βράδυ έμεινε ξάγρυπνη με τις τέσσερις Μοίρες να της παραστέκουν ορθές, εγκιβωτισμένες σε σκοτεινές κρύπτες στον τοίχο… (η λεζάντα που συνοδεύει αυτόν τον πίνακα)
*
ΚΙ ΑΛΛΟ ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ:

 Και ένα από τα τραγούδια της Παμπούδη, που άφησαν εποχή: ΑΡΛΕΤΑ, Είχα ένα αγόρι

9 Οκτωβρίου 2011

Μητροπολίτης Μεσογαίας:"Ένωσα τη φωνή μου με τον λαό"

ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 9 Οκτωβρίου 2011
Συνέντευξη στην Άννα Παναγιωταρέα

Τις δύσκολες ώρες που περνάμε, πολλές φορές αναφύεται το εύλογο ερώτημα: «Η Εκκλησία τι κάνει για τους ασθενέστερους, για όσους έχουν ανάγκη». Ο λόγος που άρθρωσε στην εγκύκλιο προς το ποίμνιό του ο μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, πνευματικά αυχμηρός, αληθινός και απροσδόκητος, προκάλεσε τους ελάχιστους, που θέλουν την Εκκλησία μακρινή και αμέτοχη στην καθημερινότητά μας και ανάπαυσε τους περισσότερους: «Όσοι δεν μπορούν να μη πληρώσουν. Να μη φτάσουν στην απόγνωση , είπε για το τέλος της ακίνητης περιουσίας. Λόγος ασυνήθιστος για εκκλησιαστικό. Στη συνέντευξή του ζητάει, ως καλός ποιμένας, να αγωνιστούμε όλοι μαζί και να μοιραστούμε όλοι μαζί ό,τι έχουμε».

 *
[..] Έχω διαβάσει πολλά σχόλια διθυραμβικά για σας. Αλλά διάβασα και άλλα που σας καταγγέλλουν για πολιτικό λόγο.
Υπάρχει και πολιτικός λόγος που αφυπνίζει και είναι πνευματικός. Αν προσέξατε στο κείμενό μου, τα βασικά σημεία της εγκυκλίου είναι τα εξής: Πρώτον, η περιγραφή της κατάστασης. Το δεύτερο, η προτροπή του κόσμου να αρχίσει την αλλαγή από μέσα του, την προσωπική του αλλαγή. Το τρίτο, να ξανασυνδεθεί ο λαός με την Εκκλησία για να θηλάσει από αυτήν. Το τέταρτο, να υψώσει τη φωνή του και, το τελευταίο, όλοι μαζί να εκφράσουμε αυτό που νιώθουμε. Υπογραμμίζω το μαζί. Είναι διαιρετικός αυτός ο λόγος;
Πώς εννοείτε το να υψώσουμε τη φωνή μας. Να βγούμε στους δρόμους, να καταλάβουμε δημόσια κτίρια;
Προς το παρόν να πούμε δεν μπορούμε. Πρέπει να καταλάβουν τα όριά μας. Είναι λίγο, νομίζετε;
Πώς μεταφράζεται αυτό;
Δεν έχω, δεν πληρώνω. Πέστε μου εσείς, αν δεν έχω πώς να πληρώσω; Η εγκύκλιος λέει βγάλτε το φόβο από την ψυχή σας.
Λέτε να υψώσουμε τη φωνή μας; Τι εννοείτε; Πώς να συνδεθεί ο κόσμος με μια αδιάφορη Εκκλησία;
Πρώτα θα απαντήσω στο δεύτερο: Μια Εκκλησία που δίνει ετησίως 96 εκατομμύρια ευρώ στο φτωχό λαό ή προσφέρει φαγητό σε 50.000 κόσμου ημερησίως είναι αδιάφορη; Μια Εκκλησία που λέει ότι αδειάζω τα ταμεία μου για να μοιραστώ το βάρος είναι αδιάφορη;
                                            ΔΙΑΒΑΣΤΕ  ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

30 Σεπτεμβρίου 2011

Μοσχοβολούσε Αξιοπρέπεια!...

Γράμμα του γιου ενός εργάτη.
La lettera del figlio di un operaio

Είχα γεννηθεί λίγες ώρες πριν, τον είδα για πρώτη φορά, ήταν ψηλός, όμορφος, δυνατός και μοσχοβολούσε λάδια και μέταλλο.Για χρόνια τον έβλεπα να σηκώνεται στις 4 το πρωί, να ανεβαίνει στο ποδήλατό του και να εξαφανίζεται μέσα στην ομίχλη του Τορίνο, με κατεύθυνση το εργοστάσιο.Τον είδα να αποκοιμιέται στον καναπέ, κατεστραμμένος από τις ώρες δουλειάς και από την παραγωγή χιλιάδων κομματιών, όλων ίδιων, όπως επέβαλε η δουλειά του.Τον είδα χαρούμενο να περνά τον ελεύθερο του χρόνο με τα παιδιά και τη γυναίκα του.Τον είδα να υποφέρει, όταν μου είπε ότι ο μισθός του δεν του επέτρεπε να με στείλει στο πανεπιστήμιο.
Τον είδα ταπεινωμένο, όταν του έδωσαν αύξηση 100 λιρών (5 λεπτά) για κάθε ώρα δουλειάς.Τον είδα κατεστραμμένο, όταν στα 53 του χρόνια, ένας μάνατζερ του Εργοστασίου του είπε ότι ήταν πολύ μεγάλος για τις ανάγκες τους. Είδα μάνατζερ και βιομήχανους να ζητάνε να ανέβει ακόμη περισσότερο η ηλικία συνταξιοδότησης, είδα οικονομολόγους να παροτρύνουν την παγκοσμιοποίηση του χρήματος, αλλά να ξεχνάνε την παγκοσμιοποίηση των δικαιωμάτων, είδα διευθυντές εφημερίδων να επιβεβαιώνουν ότι οι εργάτες δεν υπήρχαν πια, είδα πολιτικούς να ζητάνε από τους εργάτες να κάνουν θυσίες, για το καλό της χώρας, είδα συνδικαλιστές να λένε ότι το «μοντέρνο» μάς ζητάει να γυρίσουμε πίσω.

Μου κόπηκε η ανάσα, όταν τη Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010, στην εφημερίδα "La Stampa" του Τορίνο διάβασα το άρθρο του καθηγητή Mario Deaglio. Μέσα στην έκθεση του καθηγητή, «τα δικαιώματα των εργαζόμενων» γίνονται «κομμάτια, όχι οικονομικά, των αποδοχών», η «υπεράσπιση της θέσης εργασίας» έπρεπε να αντικατασταθεί με μια γενική «εγγύηση της συνέχισης των ευκαιριών εργασίας», αλλά κυρίως ο εργαζόμενος, του οποίου ο μισθός έχει μειωθεί στο ελάχιστο, δε χρειαζόταν πλέον «ελεύθερο χρόνο ώστε να ξοδεύει αυτό το μισθό», αλλά έπρεπε μόνο να σκέφτεται πώς θα ικανοποιήσει τις σημαντικές απαιτήσεις της άλλης πλευράς (εργοδότη).
Σκεπτόμενος ότι ένας άνθρωπος των γραμμάτων, που είναι ικανός να εκφράσει κάθε επιχειρηματολογία, φτάνει στο σημείο να υποστηρίζει ότι ο ελεύθερος χρόνος του εργάτη δεν έχει καμιά αξία, γιατί δεν είναι συνδεδεμένος με το χρήμα, αυτό μου έκοψε την ανάσα…
Μπήκα στο αυτοκίνητο που κατασκεύασαν οι εργάτες της Mirafiori στο Τορίνο (Fiat).  Έτρεξα στο σπίτι των γονιών μου. Tον είδα για χιλιοστή φορά. Έγερνε. Ο κλονισμός στο λαβύρινθο (των αυτιών), που προκάλεσαν τα εκατομμύρια χτυπήματα της πρέσας, τον έκαναν να χάνει την ισορροπία του. Ήταν αδύναμος από την καρδιοπάθεια. Ήταν ο πατέρας μου, εργάτης στον τομέα συμπίεσης (πρέσες) για 35 χρόνια, εκεί όπου θυσίασε τα πάντα, ανάμεσα στα οποία και τον ελεύθερό του χρόνο, αλλά αυτός ήταν δωρεάν…. Μοσχοβολούσε αξιοπρέπεια.

Luca Mazzucco
Μετάφραση: Νιόβη Ζαραμπούκα Χατζημάνου